Het proces begint met het bevochtigen van gerst, zodat deze kan ontkiemen tot mout; dit wordt mouten genoemd. Het gebruikte water komt uit natuurlijke bronnen en is bepalend voor de uiteindelijke smaak. Door het water over turf te laten stromen, krijgt de gerst een rokerig karakter. Door de gerst regelmatig te keren, wordt de temperatuur en het kiemproces gecontroleerd. Vroeger gebeurde dit handmatig op een moutvloer, een arbeidsintensief proces waarbij de gerst elke vier uur, 24 uur per dag, moest worden gekeerd. Tegenwoordig gebeurt dit mechanisch in trommelmouterijen. Na een week is de gerst klaar voor verdere verwerking.

Tijdens het maischproces worden de gedroogde granen fijn gemalen in de molen. Vervolgens wordt water toegevoegd in de maischkuip. In de resulterende graanpap wordt het zetmeel na verloop van tijd omgezet in suikers. De verkregen vloeistof wordt wort genoemd. Door regelmatig te roeren, scheidt de vloeistof zich van de vaste deeltjes. De vaste deeltjes (draf) blijven achter in de maischkuip en worden verwerkt tot veevoer.

De volgende belangrijke stap is de gisting van de suikers. Door toevoeging van gist worden de suikers omgezet in alcohol, waarbij ook kooldioxide vrijkomt, wat zorgt voor schuimvorming. De geproduceerde vloeistof wordt 'wash' genoemd en heeft een alcoholpercentage van ongeveer 7 tot 8%. Dit gebeurt allemaal in een washback. Traditioneel zijn deze gemaakt van hout, maar veel distilleerderijen hebben ze vervangen door metalen varianten, die gemakkelijker te reinigen en hygiënischer zijn.

De laatste stap in het whiskyproductieproces is distillatie. De wash wordt verhit in een koperen distilleerketel boven het kookpunt. Elke distilleerderij heeft zijn eigen unieke ketels. De wash wordt gekookt in de grootste ketel, de wash-still. De alcohol verdampt sneller dan het water en stijgt op naar een gebogen pijp (lyne arm), waar de alcohol condenseert tot vloeistof. Dit product, low wines, bevat ongeveer 25% alcohol. De vloeistof wordt voor de tweede keer gedistilleerd in de spirit still, waarbij onzuiverheden worden verwijderd.

Na distillatie wordt de spirit opgeslagen in eikenhouten vaten voor minimaal drie jaar, maar vaak veel langer. Vanwege het beperkte aantal eiken in Schotland werden gebruikte vaten ingezet, zoals sherry-, port- of Amerikaanse bourbonvaten. Spaanse sherryvaten waren goedkoper dan Engelse eik, dus werden deze gebruikt. Toen sherryvaten schaarser werden, schakelde men over op Amerikaanse bourbonvaten, die na één keer gebruik beschikbaar kwamen.

Sommige distilleerderijen laten de spirit na de normale rijping overbrengen naar een ander type vat voor een extra rijping, bijvoorbeeld in port- of madeiravaten. Deze extra rijping duurt meestal 6 maanden tot 2 jaar.

In Nederland bestaat de whiskyconsumptie voor ongeveer 90% uit Schotse whisky, waarvan 85% blended Scotch en 5% malt whisky. De overige 10% bestaat uit Ierse, Amerikaanse en Canadese whisky's. Schotse en Canadese dranken worden geschreven als 'whisky', terwijl Ierse en Amerikaanse als 'whiskey'.Hoewel de productiemethoden vergelijkbaar zijn, missen niet-Schotse whisky's de specifieke Schotse klimaatomstandigheden en het karakteristieke karakter van een Scotch.

Wijkt af door het gebruik van andere granen, zoals haver en tarwe, naast gerst. Er wordt driemaal gedistilleerd 

** Door dit formulier in te vullen, geef ik deze website toestemming om mijn toestemming op te slaan zodat ze op mijn vraag kunnen reageren.